Их, җиләкле җәйләрнең Оныта алмамын тәмен!

Иңнәренә яшел яулыкларын салган зифа каеннар, тыйнак, әмма хуш исле чәчәкләре белән туктарга мәҗбүр иткән юкәләр, болын тулы чәчәкләр. .. Ул гынамы, кайсы якка гына барма, телеңне йотарлык җир җиләге түшәлеп ята. Җәмәгать, самый җиләк җыяр, кайнатмалар эшләр, туйганчы ашап калыр чак. Бер генә вакыт, җыеп калыгыз, урманга, хозур табигатькә, аларны булдырган Аллаһы Тәгаләгә рәхмәт әйтергә онытмагыз!

Җиләк җыйганда жырлап йөрергә миннән күчтәнәч.

Сагынып кайтып килдем тагын,

Әй җиләкле аланым.

Җиләкләрең алсу, сусыл,

Кәрзинемә саламын.

Тулып пешкән җиләкләрең,

Тәлгәш-тәлгәш җыямын.

Әнкәм назын, татлы алан,

Кочагыңда тоямын.

Рәхмәт сиңа, татлы алан,

Җиләк тәмең телемдә.

Җәйнең бер бизәге булып,

Калдың минем күңелемдә.