Вак парчалар

Үзең генә ашаУрамнан, 5-6 яшьләрдә булыр, малаен җитәкләгән ханым китеп бара. Шундый матур киенгәннәр, өстәвенә чөкер-чөкер нидер сөйләшәләр.

Үзең генә аша

Урамнан, 5-6 яшьләрдә булыр, малаен җитәкләгән ханым китеп бара. Шундый матур киенгәннәр, өстәвенә чөкер-чөкер нидер сөйләшәләр. Әни белән сабый мәхәббәтен чагылдырган бу икәүгә ирексездән игътибар итәсең. Юлым шул якка булганга мин дә алар артыннан атлыйм, сокланып барам. Әни кешенең бер кулында шактый ук бүлтәйгән пакет. Аның сүзләре аерымачык колагыма чалынды:

– Улым, бу тәмлекәчләрне, алма, әфлисуннарны да, шоколадлы кәнфитләрне дә үзең генә аша, берсенә дә бирмә, ярыймы?

– Ник, әни, алар күп бит, апама да, дусым Валеркага да бирим. Сине дә сыйлыйм.

– Бу пакетны сиңа бүләк иттеләр бит, бирмә, ул синеке генә...

Әллә ничек, адымнарым үзеннән-үзе әкренәйде, күз алдымдагы мин сокланып барган матурлык төссезләнде дә калды: хатынның плащы да килешми, шарфы да зәвык белән бәйләнмәгән төсле тоелды...

Ә безне әни бөтенләй башкача өйрәтә: бергә, бүлешеп ашасаң бигрәк тәмле була, юмарт булып үсәсең дип әйтә торган иде. Без чыршы бәйрәмендә бүләккә бирелгән кәгазь капчыктагы кәнфит-прәннекләрнең берсенә дә кагылмыйча өйгә алып кайта һәм барыбызныкын бер савытка салып, әнине, бер-беребезне шатландыра алуыбыз белән сөенә идек.

...Ходаем, бу балада үскәч иҗтиһат, мөрәвәт булыр микән?

Автобуста

Тукталыш саен автобуска берничә кеше утыра, эшкә баралар. Мәҗбүр итеп алып баралар диярсең, кергән берсе буш урынга чүмәшә дә, якасы эченә чума. Сөмсерләре коелган, йокыдан айнып кына килгән йөзләрдә, күзләрдә “Таң ату белән эшкә ашыгам” җырындагы дәртнең әсәре дә юк. Әллә шуңа барсы да кара төстәге курткалар, пальтолар кигән төсле тоела. Автобусның эче – күңелсезлек дөньясы, ә кешеләр җансыз курчаклар төсле.

Чираттагы тукталышта, 5-6 яшьләрдә булыр, бер кызчык белән олы гына яшьләрдәге ханым, күрәсең. дәү әниседер, килеп керделәр. Алсу төстә матур башлык, бер очтан янып торган кызыл куртка һәм чалбар кигән нәни кыз озын керфекләре арасына яшерелгән зур шомырт кара күзләре белән әле бер, әле икенче апа-абыйларга тутырып карады да дәү әнисенә дәште:

– Картинәй, әйдә, утыр, мин яныңда гына басып барам. Картинәсе утырды да, кызчыкны да үз янына утыртты. Кыз нәни куллары белән яратып, әбисенең тамырлары беленеп торган кулларын сыпырып алды, аның учындагы акчаны күреп алып:

– Картинәй бир миңа, үзем тотып барам, – диде.

Аның балаларга гына хас матур тавышы, эчкерсезлеге бөтен салонны уяткандай, дөнья яктырып киткәндәй булды. Вакыты-вакыты белән йокымсырап китеп, башы төшеп-төшеп киткән ир дә тураеп утырды; бер яшь кенә кыз шапкасын куллары белән төзәткәләде...

Ә акча кулына күчкән кызчык, күрәсезме, мин нинди җаваплы дигән төсле, үтә бер җитдилек белән тагын барсына да күз йөгертеп чыкты...

Артык бер нәрсә дә булмады сыман, әмма “Ал” кызның алсулыгы, керсезлеге, самимилеге күңелләргә йокканга автобус эчендәге төссез, караңгы күңелсезлек сыпырып алгандай юкка чыкты.

Автобуста барган кызчык кебек гүзәл балачак һәр кешене тормыш буйлап озата барсын иде.

Зәйфә Салихова.

Читайте нас:

Электрон почта

[email protected]

Адресы

452000, Республика Башкортостан, г. Белебей, ул. Мало Луговая, 53А

Редакция

(34786) 3-17-02

Хезмәттәшлек

(34786) 3-08-47

Кадрлар бүлеге

(34786) 4-14-73