Куян күчтәнәче

. Чын менә, әле күптән түгел кып-кызыл, хуш исләр килеп торган бер зур алма җибәргән иде. Җир шары кадәр үк булмаса, галәмәт зур иде ул, Тимур көчкә ашап бетерде, апасына да бүлеп бирде әле. Инде менә киндер-сюрприз!..  Әй шатланды Тимур, әй сөенде, әтисен кочаклап, битләреннән үпте, нишләргә белмәде, кулларын чәбәкәйләп, биеп тә алды. Аңа биергә генә булсын, музыка ишетелү белән биергә төшә, ә телевизордан биегәннәрен күрсә, дөньясын онытып карый, аларның хәрәкәтләрен кабатларга тырыша.          

Апасы белән кыштырдавык  кәгазьгә төрелгән  киндер-сюрпризның  тышын-шоколадын  бик тәмләп ашап куйгач, эчендәге кечкенә детальләрне җыярга кереште малай. Әле дүрт кенә яшьтә булса да, уенчыкларны җыярга яисә сүтәргә бик  һәвәс ул. Бу юлы сөенечнең дә сөенече булды: бәләкәй бармаклары белән детален детальгә җыйгач, уенчык...  нәни генә  куян баласы булып чыкмасынмы! Тимурның шатлыгының чиге булмады. Беркадәр уенчык куян баласы белән уйнагач, ул әтисе янына килде.

 – Әти, әти, син нигә ул куянны өйгә алып кайтмадың инде? – дип сорады. – Минем аны бик тә күрәсем килә. Ул бик әйбәт куяндыр.

- Әйе, улым, ул бик әйбәт, юмарт куян. Тик ул шундый  җитез, җилләрдән дә җитез йөгерә, тоттырмады бит, күчтәнәчен генә алдыма куйды да торып та чапты.

- Әти, син аны иртәгә эштән кайтканда күрерсең микән?

- Белмим инде, улым, бәлки күрермен.

–  Ул миңа күчтәнәч җибәргәч, мин дә аңа күчтәнәч җибәрәм, –  диде Тимур, олыларча  башын кашып.  – Тапшырырсың, әти, ярыймы.

Малай  әнисеннән бер зур кишер сорап алды да юып, кыштырдавык капчыкка салып, әтисе йоклый торган кроватька куйды.

 – Әти, оныта күрмә,  иртәгә куянга тапшыр, Тимур җибәрде, диген.

Ә куянның  кишер яратканын ул күптәннән белә, җансүрәтләр дә караганы бар, җәнлекләр турында апасы укыган китапта  да  язылган.

Зәйфә Салихова.